رابطه خودکارآمدی عمومی و سبک های دلبستگی با تصویربدنی دانش آموزان دختر

مقدمه: تصویر بدن سازه ای چندبعدی است که مطالعات علمی فزاینده ای را در طی چند دهه ی اخیر به خود اختصاص داده است. پژوهش های متعددی به بررسی رابطه تصویر بدن با کنش های روانی-اجتماعی و  بالعکس پرداخته اند. این پژوهش نیز با هدف تعیین رابطه خودکارآمدی و سبک های دلبستگی با تصویربدنی دانش آموزان دختر انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی-همبستگی بود. برای دستیابی به هدف از بین تمامی دانش آموزان دختر(373 دانش آموز) سال اول دوره متوسطه دوم هنرستان های دولتی شهر قزوین، که در سال تحصیلی 96- 95 مشغول به تحصیل بودند؛ 181 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. سپس مقیاس دلبستگی رأس، پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی و خودتوصیفی بدنی در مورد هر یک از آزمودنی ها اجرا شد. در پایان داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به وسیله نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته های به دست آمده از تحلیل داده ها نشان داد بین خودکارآمدی با تصویربدنی رابطه معناداری وجود دارد(01/0P<). بدین معنا که هرچه خودکارآمدی دانش آموزان بیشتر باشد تصویربدنی مثبت تری از خود دارند. از بین انواع سبک دلبستگی(ایمن، اجتنابی و دوسوگرا) دانش آموزان دارای سبک دلبستگی ایمن، تصویر بدنی بهتری از خود دارند(01/0P<) و دانش آموزانی که سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا دارند تصویر بدنی خوبی برخوردار نیستند. همچنین از میان متغیرهای پیش بین خودکارآمدی، و سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی قادر به پیش بینی تصویربدنی دانش آموزان دختر می باشد(01/0P<). نتیجه گیری:  به طور کلی نتایج نشان داد بین خودکارآمدی عمومی و سبک های دلبستگی با تصویربدنی رابطه معناداری وجود دارد. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود در ارتباط با اصول و مفاهیم مورد تأکید در افزایش خودکارآمدی، نحوه استفاده از ابزارهای علمی و کاربردی ارتقای فرآیندها، برنامه های آموزشی تخصصی برای دانش آموزان، والدین و معلمان برنامه های آموزشی در نظر گرفته شود.