رابطه خلاقیت و تاب‌آوری کودکان کار

مقدمه: کودکان کار در معرض مخاطرات متعددی قرار دارند و تاب آوری در شرایط پرخطر در مورد آن‌ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه خلاقیت و تاب آوری درکودکان کار تهران انجام شد. روش: این مطالعه از نوع پس رویدادی بود. کلیه کودکان کار مراجعه کننده به موسسه‌های خدمت دهنده به کودکان کار شامل رویش نهال جوان فرحزاد، خانه علم فرحزاد، خانه‌ای برای آینده، خانه کودک شوش و ناصرخسروکه شرایط شرکت در پژوهش را داشتند، به شیوه تمام شماری وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های تاب آوری کانر-دیویدسون و خلاقیت برگرفته از مقیاس خلاقیت عابدی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های توصیفی و ضریب همبستگی پیر سون تحلیل شدند. یافته‌ها: 101 نفر کودک کار 26 (7/25%) دختر و 75 (3/74%) پسر) وارد پژوهش شدند. اغلب آن‌ها افغان بودند (1/89%) و در خانوارهای 5 تا 10 نفری زندگی می‌کردند (4/57%). آن‌ها به کار کارگاهی (6/42%)، کار خیابانی (6/37%) و کار خانگی (8/19%) مشغول بودند. رابطه معناداری میان خلاقیت و تاب آوری کودکان کار مشاهده نشد و تنها در یکی از خرده مقیاس‌های خلاقیت رابطه معنادار مشاهده شد؛ کودکان کاری که در خرده مقیاس بسط امتیاز بیشتری بدست آوردند، تاب آوری بیشتری را نیز گزارش کردند (007/0=p، 269/0= r). بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد پرورش خلاقیت کودکان کار در خرده مقیاس بسط می‌تواند به تاب آوری بیشتر کودکان کار منجر شود.