رابطه توسعه استعدادها با نوآوری سازمانی و نقش میانجی کیفیت زندگی کاری

هدف: تحقیق حاضر با هدف رابطه توسعه استعدادها با  نوآوری سازمانی و نقش میانجی کیفیت زندگی کاری مربیان فنی حرفه ای  شهر تهران به روش توصیفی­– همبستگی  از نوع معادلات ساختاری صورت گرفته است.   روش: جامعه مورد نظر در این تحقیق را مربیان فنی حرفه­ای شهر تهران تشکیل دادند که بر اساس آخرین آمار واطلاعات موجود تعداد کل آنها  معادل 19080 نفر( 13724 نفر مرد  و 5356 زن) هستند  که با استفاده از فرمول کوکران 376 نفر(251 نفر مرد و 125 نفر زن)  به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع­آوری داده­های مربوط از پرسشنامه نوآوری سازمانی (­2002)، پرسشنامة کیفیت زندگی کاری والتون­، پرسشنامه توسعه استعدادها احمدی(1396) استفاده گردید. که پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 88/. ، 87/. و 85/.  بدست آمد. یافته ها: جهت تحلیل داده­ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که اثر مستقیم توسعه استعدادها و نوآوری سازمانی برابر با 45/0 است. همچنین اثر غیر مستقیم متغیر توسعه استعدادها و نوآوری سازمانی با تأثیر متغیر میانجی کیفیت زندگی کاری برابر با 136/0 می باشد. نتیجه گیری: کارکنان مستعد، می‌توانند ارزش‌های بسیار زیادی را برای سازمان به ارمغان آورده و باعث رشد و شکوفایی آن گردند؛ بنابراین توسعه این استعدادها، یکی از مهم‌ترین عوامل حفظ مزیت رقابتی در سازمان‌ها به شمار می‌رود.