رابطه تعارضات بین والدینی و گرایش به رفتارهای پرخطر: با نقش میانجی شدت تعارضات والد-نوجوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر نقش میانجی تعارضات ‌والدین با نوجوانان در رابطه با تعارضات بین‌والدینی و گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری است و جامعه آماری در این پژوهش، دانش‌آموزان شهرستان قدس استان تهران است که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای،610 نفر از آن‌ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه تعارض والد-نوجوان، مقیاس تعارضات بین‌والدینی و پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی بود. نتایج تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل نظری پژوهش که متغیر شدت تعارضات والد-نوجوان به عنوان متغیرهای میانجی در رابطه با تعارضات بین‌والدینی و گرایش به رفتارهای پرخطر وارد مدل شده بود، دارای شاخص‌های برازش مناسبی با داده‌ها بود (08/2=df/S–Bχ2، 042/0=RMSEA، 99/0=CFI، 92/0=GFI). همچنین در این مدل تمامی مسیرهای مستقیم، غیرمستقیم و کلی برای پیش‌بینی گرایش به رفتارهای پرخطر معنی‌دار به دست آمد؛ بنابراین تعارضات بین-والدینی با در نظر گرفتن عوامل میانجی در پیش‌بینی خطرپذیری نوجوانان نقش دارد. همچنین می‌توان بیان کرد که مدل بافتی-شناختی قابلیت تبیین گرایش به رفتارهای پرخطر را دارد. کلیدواژه‌ها: تعارضات بین‌والدینی، شدت تعارض والد-نوجوان، گرایش به رفتارهای پرخطر، نوجوانان