رابطه بین IgE و شکست‌های درمان ریشه در بیماران دارای ضایعه مزمن پری اپیکال

سابقه و هدف: ضایعات مزمن پری اپیکال، در نتیجه برانگیخته شدن پاسخ التهابی مزمن در اطراف اپکس دندان بوجود می‌آیند. علت اصلی بروز این پاسخ، میکروارگانیسم‌ها  و یا فراورده‌های حاصل از آنها می‌باشند که در نهایت یا بطور مستقیم یا غیرمستقیم از طریق فعال ساختن پاسخ‌های ایمنی باعث تخریب بافت می‌گردند.حضور پلاسماسل‌های تولیدکننده IgE و فراوانی تعداد مست‌سل‌ها در ضایعات مزمن پری‌اپیکال، احتمال دخالت واکنش‌های ازدیاد حساسیت تیپ را در پاتوژنز این ضایعات مطرح می‌سازد.البته هنوز به درستی مشخص نشده که آلرژن احتمالی در این میان چه می‌باشد. اما از جمله آلرژن‌های احتمالی به مواد مصرفیدر درمان‌های اندو اشاره می‌شود.بر این اساس، هدف از انجام این تحقیق را بر پایه تعیین رابطه احتمالی میان حضور و غلظت روش IgE با سابقه درمان اندو در ضایعات مزمن پری اپیکال بنا نمودیم.مواد و روشها: برای این مطالعه 80 ضایعه پری اپیکال از 80 بیمار (55% زن و 45% مرد) با میانگین سنی 18.9± 30.1 سال جمع آوری شدند. ضایعات برحسب سابقه درمان اندو (از روی نمای رادیوگرافیک و معاینه بالینی) به دو گروه شاهد (فاقد سابقه درمان) و مورد (دارای سابقه درمان اندوی مناسب) تقسیم شدند. بطوری که در هر گروه 40 ضایعه پری اپیکال قرار گرفت. ضایعات را پس از جمع‌آوری، مورد کشت 24 ساعته قرار داده و پس از جدا ساختن مایع رویی کشت، برای تعیین حضور و غلظت IgE موجود در آن از روش ELISA استفاده شد.یافته‌ها:یافته‌های این تحقیق بیانگر این مطلب بودند که از لحاظ حضور و غلظت IgE بین دو گروه مورد و شاهد، اختلاف آماری معنی‌دار وجود ندارد.نتیجه‌گیری:بر اساس یافته‌های بدست آمده از این چنین نتیجه‌گیری می‌شود که در صورت دخالت واکنش ازدیاد حساسیت تیپ I در بروز ضایعات مزمن پری اپیکال، بعید بنظر می‌رسد که مواد مصرفی در اندو از جمله آلرژن‌های مطرح باشند و در این میان نقش فراورده‌های آنتی‌ژنیک میکروارگانیسم‌ها به عنوان آلرژن به مراتب مهمتر می‌باشد.