رابطه بین صمیمیت زناشویی، الگوهای ارتباط زناشویی و همدم طلبی- دوری گزینی کارکنان متأهل دانشگاه خوارزمی

هدف: صمیمیت فرایند تعاملی که در آن افراد تلاش می‌کنند به یکدیگر نزدیک شوند و شباهت‌ها و تفاوت‌هایشان در احساسات، افکار و رفتارشان را کشف کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین الگوهای ارتباطی با صمیمیت زناشویی و همدم طلبی و دوری گزینی بود. روش: روش این تحقیق توصیفی- مقطعی بود، نمونه پژوهش شامل 100 نفر زن و مرد متأهل بود که از جامعه کارمندان متأهل دانشگاه تربیت معلم (خوارزمی) در سال 1391 به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شد. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی صمیمیت واکر و تامپسون (1983)، پرسشنامه‌های الگوهای ارتباطی کریستنسن و سولاوای (1984) و پرسشنامه‌ی همدم طلبی- دوری گزینی برنشتاین و همکاران (1985) استفاده شد. داده‌های پژوهش با روش همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان و تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ ها: یافته‌ها نشان داد که ارتباط مثبت و معنادار بین صمیمیت زناشویی و همدم طلبی، صمیمیت زناشویی و الگوی ارتباطی سازنده متقابل، همدم طلبی و الگوی ارتباطی سازنده متقابل وجود دارد، و ارتباط منفی و معنادار بین صمیمت زناشویی و الگوی ارتباطی زن توقع/ مرد کناره‌گیری، همدم طلبی و الگوی ارتباطی زن توقع/ مرد کناره‌گیری، همدم طلبی و الگوی ارتباطی مرد توقع/ زن کناره‌گیری، همدم طلبی و الگوی ارتباطی اجتناب متقابل وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد متغیرهای همدم‏طلبی، ارتباط سازنده متقابل و ارتباط توقع/ کناره‏گیری صمیمیت زناشویی را به صورت معناداری پیش‏بینی می‏کند. نتیجه ‏گیری: اگر ارتباط بین زن و شوهر یک ارتباطی سازنده و متقابل باشد، میزان همدم طلبی و صمیمیت بین آن‌ها افزایش پیدا کند و دوری گزینی بین آن‌ها کاهش می‌یابد.