رابطه بین شیوه‌های یادگیری با حل مسأله در دانشجویان دوره کارشناسی رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

زمینه و هدف: افراد با توجه به سبک یادگیری، پردازش متفاوتی از محیط و مسایل دارند و راهبردهای متفاوتی برای حل مسأله انتخاب می‌کنند. هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین شیوه‌های یادگیری با راهبردهای حل مسأله در دانشجویان مقطع کارشناسی رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روش کار: این مطالعه به روش همبستگی انجام شد. جامعه‌ آماری پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 93-1392 (380 نفر) بود که از میان آنان، 191 نفر با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و متناسب با حجم، بر اساس فرمول حجم نمونه Cochran انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه سبک یادگیری Kolb و پرسش‌نامه راهبردهای حل مسأله Cassidy و Long بود که به دلیل پرکاربرد بودن، به روایی آن‌ها اعتماد شد. پایایی پرسش‌نامه‌ها بیشتر از 70/0 برآورد گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس یافته‌ها، بین شیوه یادگیری تجربه عینی با شیوه سازنده حل مسأله رابطه معکوسی مشاهده شد. شیوه یادگیری تجربه عینی با شیوه غیر سازنده حل مسأله رابطه مستقیم و مفهوم‌سازی انتزاعی با شیوه غیر سازنده حل مسأله رابطه معکوسی داشت. همچنین، بهترین پیش‌بینی کننده شیوه حل مسأله سازنده و غیر سازنده، شیوه یادگیری تجربه عینی بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه مبنی بر وجود رابطه بین شیوه یادگیری و حل مسأله، پیشنهاد می‌شود که در دوره‌های آموزشی، سبک‌ها و شیوه‌های یادگیری به دانشجویان و استادان معرفی شود تا با توجه به شناسایی شیوه یادگیری، نسبت به استفاده از راهبرد مناسب برای حل مسأله اقدام گردد. همچنین، در دوره‌های آموزش پرستاری به کلاس‌های کارآموزی عملی که امکان یادگیری عینی را برای دانشجویان فراهم می‌کند، توجه بیشتری شود.