رابطه بین امنیت اجتماعی و نگرش به رفتارهای بزهکارانه در دانش آموزان پسر

مقدمه: تنیدگی زندگی بشر امروز با شرایط جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، امنیت اجتماعی را یکی از نیازهای اساسی برای رسیدن به رشد و خودشکوفایی قرار داده است. فقدان امنیت اجتماعی، از جمله نتایج وقوع جرم و بزهکاری در هر جامعه است که می‌تواند در یک چرخه معیوب به وقوع بیشتر جرم بینجامد. این در حالیست که نگرش خوب یا بد به هر عمل، از جمله عوامل مهم در انجام یا ترک آن عمل است. در مقاله حاضر، رابطه بین امنیت اجتماعی و نگرش به رفتارهای بزهکارانه در دانش‌آموزان پسر گزارش شده است. روش‌: این پژوهش، به روش کمی پیمایشی و با شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، روی 232 نفر از دانش‌آموزان پسر دبیرستان‌های منطقه 7 آموزش و پرورش شهر تهران انجام شده است. نمونه‌گیری به روش تصادفی خوشه‌ای انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های امنیت اجتماعی صحابی (1389) و سنجش نگرش به رفتارهای بزهکارانه افضلی (1389) جمع‌آوری شدند. شرکت در این پژوهش داوطلبانه بود نتایج پژوهش حاضر، با استفاده از آزمون‌های خی دو و اسپیرمن گزارش شده‌اند. نتایج: نتایج پژوهش حاضر، حاکی از فقدان رابطه معنادار بین امنیت اجتماعی و نگرش به بزهکاری است. اما بین متغیر‌های عملکرد نیروی انتظامی و نگرش منفی به بزهکاری و بین متغیرهای قوانین حکومتی و نگرش مثبت و منفی به بزهکاری رابطه معنادار گزارش شده است. بحث و نتیجه‌گیری: عدم تأیید رابطه بین امنیت اجتماعی و نگرش به رفتارهای بزهکارانه با نظریه‌هایی که در این حوزه مطرح شده‌اند در تعارض قرار دارد. به نظر می‌رسد تکرار این پژوهش با گروه‌های دیگر و رفع محدودیت‌هایی که در این مطالعه وجود داشت برای اظهار نظر در مورد تأثیر امنیت اجتماعی بر نگرش به رفتارهای بزهکارانه ضرورت داشته باشد.