رابطه بین ارزیابی دانشجویان از مهارت‌های فن‌آوری اطلاعات و ابعاد قابلیت اشتغال آنها

امروزه بحران بیکاری یک بحران جدی در بسیاری از کشورهای دنیا است. از این‌رو هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین ارزیابی دانشجویان از مهارت‌های فن‌آوری اطلاعات خود و ابعاد قابلیت اشتغال آنها در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌های کشاورزی دانشگاه تهران بود که به روش توصیفی همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران است که در مجموع شامل 1491 نفر می‌باشد. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 310 نفر به شکل تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسش‌نامه‌ای با قسمت‌های مختلف برای اندازه‌گیری سازه‌های مورد مطالعه بود. روایی صوری پرسش‌نامه با استفاده از روش پانل متخصصان تأیید گردید. جهت تعیین پایایی نیز از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقادیر بین 79/0 تا 81/0 برای متغیرهای تحقیق نشان داد پایایی مناسبی برای ابزار وجود دارد. روش آماری مورد استفاده، مدل‌سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی (PLS) بود. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که هر سه مهارت مرتبط با توانمندی قابلیت اشتغال شامل کار گروهی، مدیریت فردی و مهارت‌های بنیادی، اثر معنی‌داری را از مهارت‌های مرتبط با فن‌آوری اطلاعات دریافت می‌کنند. مهارت کار گروهی در این بین بیشترین تأثیر را از مهارت های فن‌آوری اطلاعات می‌پذیرد که تا 55 درصد واریانس آن قابل تبیین است.