رابطه افشای سرمایه فکری با نوع مالکیت و اندازه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

با گسترش قابلیت‌های شبکه ارتباطی، سهم دانش و اطلاعات در سطح جهانی بسیار افزایش یافته است. برای آنکه یک سازمان بتواند به فعالیت خود ادامه دهد و بقای خود را تضمین نماید، نیاز به معرفی محصولات و فرآیندهای جدید و بدیع مبتنی بر دانش جدید دارد. در نتیجه مدیریت و اندازه‌گیری و همچنین گزارشگری سرمایه فکری در سال‌های اخیر توجهات بسیاری را به خود معطوف داشته است. گزارشگری اطلاعات سرمایه قکری می‌تواند منجر به اخذ تصمیمات کارآمدتر توسط مدیران، سهامداران، دولت و سایر ذینفعان گردد. هدف این پژوهش بررسی میزان افشای اطلاعات سرمایه فکری و ارتباط آن با نوع مالکیت سهام و اندازه شرکت می‌باشد. به منظور تعیین میزان افشای اطلاعات سرمایه فکری از روش تحلیل محتوا و هچنین برای بررسی رابطه بین میزان افشای اطلاعات و نوع مالکیت سهام و اندازه شرکت از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 50 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دو سال متوالی 1387 و 1388 است. نتایح حاصل از آزمون فرضیه‌ها نشان می‌دهد که در سال 87 ، سرمایه خارجی و در سال 88، سرمایه انسانی بیشترین میزان افشا را داشته‌اند و رابطه معناداری بین میزان افشای اطلاعات سرمایه فکری و نوع مالکیت سهام و اندازه شرکت وجود دارد.