رابطه استفاده اعضای هیئت علمی از فناوری اطلاعات و کیفیت تدریس آنان

استفاده مناسب از فناوری اطلاعات در فرایند تدریس- یادگیری می‌تواند به ارتقای کیفیت تدریس و نیز دستاوردهای یادگیری بینجامد. استفاده از فناوری اطلاعات در کلاس درس حالتهای مختلفی را شامل می‌شود که می‌توان آنها را بر روی یک طیف قرار داد. به‌طوری که یک سوی آن به‌کار بردن پاورپوینت و در سوی دیگر، استفاده از سیستم‌های یادگیری الکترونیکی آمیخته قرار داشته باشد. در این صورت تمام حالتهای یادشده ممکن است به بهبود کیفیت تدریس و نیز ارتقای یادگیری نینجامد. از این رو، سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا در یک موقعیت معین استفاده از فناوری اطلاعات همراه با ارتقای کیفیت تدریس و یادگیری بوده است؟ پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میزان استفاده اعضای هیئت‌علمی از فناوری اطلاعات و کیفیت تدریس آنان در دانشکده‌های روانشناسی و علوم تربیتی و علوم اجتماعی دانشگاه تهران انجام شد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی به شیوه همبستگی و حجم نمونه شامل 30 نفر از اعضای هیئت علمی دو دانشکده دانشگاه تهران بود. داده‌ها با استفاده از دو پرسشنامه استفاده از فناوری اطلاعات و پرسشنامه کیفیت تدریس گردآوری، تنظیم و سپس، با روش همبستگی اسپیرمن تحلیل شدند. قابلیت اعتماد پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه اول 87/0 و برای پرسشنامه دوم 90/0 به‌دست آمد و طبق نظر متخصصان هر دو پرسشنامه از روایی محتوایی قابل قبولی برخوردار بودند. نتایج نشان داد که اعضای هیئت‌علمی دانشکده روانشناسی و علوم‌ تربیتی و دانشکده علوم‌ اجتماعی از نظر میزان استفاده از فناوری اطلاعات در فرایند تدریس- یادگیری در سطح مطلوب و از نظر کیفیت تدریس در سطح نسبتاً مطلوبی قرار دارند و بین میزان استفاده اعضای هیئت علمی از فناوری اطلاعات و کیفیت تدریس آنان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. با توجه به نتایج به‌دست آمده، پیشنهاد شد برای استفاده به‌روز اعضای هیئت‌علمی از فناوری اطلاعات آموزشهایی در این زمینه به‌طور مستمر صورت گیرد تا آنها بتوانند با آخرین یافته‌ها در این زمینه آشنا شوند. همچنین، کارگاههای آموزشی روش تدریس برگزار شود و از اعضای هیئت علمی موفق در تدریس برای ارائه تجربه‌های موفق خود دعوت به‌عمل آید.