رابطه‌ی تاب‌آوری، امیدواری و هوش هیجانی با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان

زندگی تحصیلی یکی از مهم­ترین ابعاد زندگی اشخاص و جوامع است. موفقیت و رضایت از تحصیل نشان­دهنده‌ی پیشرفت و هدفمند بودن آن جامعه می­باشد. در این میان یکی از عواملی که به شکل منفی بر عملکرد تحصیلی فراگیران اثرگذار بوده و اخیراً مطالعاتی را در مدارس و دانشگاه­ها به خود اختصاص داده است فرسودگی تحصیلی می­باشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه­ی بین امیدواری، تاب‌آوری و هوش هیجانی با فرسودگی تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه کاشان انجام گرفت. برای این منظور، از بین کلیه­ی دانشکده­های دانشگاه کاشان، سه دانشکده­ی مهندسی، علوم پایه و علوم انسانی به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شده و از بین این سه دانشکده تعداد 300 نفر به مقیاس­های امیدواری اسنایدر، تاب‌آوری کانرو و دیوید، هوش هیجانی شوت و مقیاس فرسودگی تحصیلی برسو پاسخ دادند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای امید، تاب‌آوری و هوش هیجانی پیش­بینی­کننده­ی منفی فرسودگی تحصیلی می­باشند. علاوه بر این، یافته­ها حکایت از آن داشت که امید در مقایسه با هوش هیجانی و تاب­آوری متغیر پیش­بینی­کننده­ی قوی­تری است. بنابراین می­توان نتیجه گرفت، ارتقای سطح امید و تاب‌آوری و هم­چنین آموزش دانشجویان و برنامه­ریزی­های دراز مدت جهت افزایش هوش هیجانی، در کاهش فرسودگی تحصیلی نقش تعیین­کننده خواهد داشت.