دیدگاه اسلام در مبانی درمانگری و سلامت انسان

درمانگری و دیدگاه‎های پیرامون نگاه به انسان و سلامتی او همیشه مورد توجه بوده است. روشهای درمانی بر اساس دیدگاهها شکل گرفته‎اند. روشهایی که هرچند در حفظ سلامتی او را مدد کرده، لکن همواره با نقاط ضعفی همراه بوده‎اند. ضعفهایی که بخشی ناشی از نوع نگاه به انسان و آفرینش اوست. مطرح شدن نگاه اسلامی به طب با توجه به جامع بودن نگاه اسلام به انسان، موجب کاهش نقاط ضعف موجود می‎گردد. دگرگون شدن قسمتی از روشهای درمان و بهداشت با توجه به تغییر مبانی، مطرح شدن الگوهای درمانی بر اساس اهداف آفرینش انسان و توجه به سعادتمندی دنیوی و اخروی بشر، از فواید نگرش به طب از دریچه قرآن است. پژوهش پیش رو با کاربست شیوه توصیفی تحلیلی و روش اسنادی در منابع قرآنی و روایی به کنکاش مبانی درمانگری و سلامت پرداخته است. در این پژوهش چنین به دست آمد که سلامت انسان وابسته به ساحتهای دوگانه وجود اوست. تاثیر و تاثر روح و جسم بر یکدیگر، دخالت امورغیرمادی در کنار امور جسمانی در سلامت انسان، لزوم خدشه دار نشدن تعالی و رشد فطری بشر، در مراحل درمان و بهداشت از مبانی طب است. چرا که پیشرفتهای محیرالعقول بشری، هماهنگی نکات بهداشت اسلامی با خلقت انسانی را نشان می‎دهد.