دیالوگ فوکو و هابرماس دربارۀ بنیان‌های مدرنیته؛ انسان‌گرایی، گفتمان و دموکراسی

مدرنیته بیش از دیگر گفتمان‌های رقیب، به مناظره و گفتگو بر سر موضوعات بنیادین خود اهمیت ‌می‌د‌هد و به‌نظر می‌رسد وضعیت ایدئال مدرنیته، امکان نوعی چندصدایی در جامعه است. مجادله‌های فلسفی دربارۀ بنیان‌های مدرنیته از جمله نتایجی است که این چندصدایی به‌بار آورده است. افراد مختلف از دیدگاه‌های گوناگون به گفتگو‌های انتقادی دربارۀ این بنیان‌ها پرداخته و تأویلی بر تأویل‌های پیشین افزوده‌اند. فوکو و هابرماس از جمله اندیشمندان بزرگ قرن بیستم بودند که مجادله‌های آنان این چندصدایی را بازتاب می‌دهد. مدرنیته از جمله مباحث مهمی است که این‌ دو دربارۀ آن و موضوعات محوری‌اش با یکدیگر بحث و گفتگو داشته‌اند. به‌نظر می‌رسد هرچند در ظاهر، آن‌ها دیدگاه‌های متضادی را در این زمینه اتخاذ کرده‌اند، هر دو صداهایی در درون مدرنیته شمرده می‌شوند. آن‌ها در نظریات خویش پیرامون مدرنیته، هشدارهای جدی دربارۀ آیندۀ آن داده‌اند. هدف اصلی این مقاله بررسی تعاملات فکری فوکو و هابرماس در باب مدرنیته و سه محور اصلی آن، یعنی انسان‌گرایی، گفتمان و دموکراسی می‌باشد.