دلالت های تکرار در شعر بدوی الجبل

تکرار در شعر از ارکان اصلی موسیقی درونی و در زیباشناسی شعر از مسایل اساسی است. تکرار در شعر، نوعی تاکید و پافشاری بر پاره­ای از عبارات شعری است که شاعر بیش از سایر عبارات بدان توجه دارد و از این جهت در بردارنده دلالت­های موسیقایی و معنایی و عاطفی و احساسی ویژه­ای است. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی ـ توصیفی به بررسی دلالت­های تکرار به­عنوان یکی از انواع موسیقی درونی در شعر بدوی الجبل شاعر معاصر سوری خواهیم پرداخت. در بررسی اسلوب تکرار در شعر بدوی الجبل مشخص گردید که سطوح مختلف تکرار در شعر او، ارتباط تنگاتنگی با دلالت­های شعری­اش دارد و شاعر در راستای ایجاد توازن و تناسب میان کارکردهای لفظی و معنایی از موسیقی تکرار در سطوح مختلف بهره گرفته است و این تکرار ارتباطی ناگسستنی با معنا و فضای کلی شعر داشته و منبع برانگیختن عواطف و احساسات مخاطبان است. بدوی الجبل با استفاده از تکرار حروف و کلمات و عبارات علاوه بر آفرینش موسیقایی از احساسات انباشته شده در وجدان خویش پرده برمی­دارد و ریتم موسیقایی سخن را در راستای آن به خدمت می­گیرد و بدین‌ترتیب با دلالت­های موسیقایی و معنایی و عاطفی تکرار در جان و دل مخاطب تاثیر می­گذارد.