دستِ نامرئی: ارتباطِ میانِ صدای بازیگر و دینامیکِ درونی

این پژوهش، جُستاری در بابِ چگونگیِ شکل‌گیریِ صدای انسان، در ارتباط با نیروهای مؤثر بر حرکت‌های جسمانی است که با بهره‌گیری از دستاوردهای علوم مرتبط و نیز آموزه‌های تئاتری و مقایسه تطبیقی با تعدادی کتاب و سایت مراکزِ مطرحِ صدا در دنیا، فراهم آمده و در چند کارگاه‌ِ ویژه، نتایجِ عینیِ دریافت‌ها مشاهده گردیده‌ است؛ صدای بازیگر که ابزارِ حرفه‌ای‌ِ او نیز هست، نیازمند تربیت و مراقبت است، اما نه به ‌تنهایی، چرا که با دیگر عناصرِ حیاتیِ او، ارتباطی تنگاتنگ دارد؛ «حواس، افکار، بدن، صدا» ترکیبی چهارگانه می‌سازند که حذفِ هر بخش از این ترکیب و یا آشفتگی در کارکردِشان، کارِ بازیگر را با مشکل روبرو خواهد ساخت؛ برآیندِ این کاوش، ضرورتِ بازنگری در این ارتباطِ جدایی‌ناپذیر میان بدن-گفتار است و نشان‌می‌دهد تمرین‌های نادرست در کلاس‌های عمومیِ «فنِ بیان» یا «صداسازی» چگونه سببِ آسیب‌رساندن به اندامِ ظریفِ آوایی و روانِ هنرجویان می‌شوند؛ فرآیندِ "پرورشِ صدا" زمان‌بر، پایان‌ناپذیر و نیازمند آگاهی و شناختِ دوطرفه‌ی بازیگر-مربی است؛ ضروری است درک شود، هر هنرجو براساسِ ویژگی‌های متفاوتِ شخصی، صدایی منحصر‌ به‌ فرد دارد و باید به جست و جوی تمرین‌هایی مناسب خود بپردازد تا برای دستیابی به تواناییِ خلقِ شخصیت‌های متفاوت، با پرهیز از صداسازیِ مصنوعی- ابتدا با شناختِ وضعیت خود، سپس وضعیتِ نقش- صدای مناسب را در طول تمرین کشف و بازآفرینی نماید.