دسته‌بندی ابزارهای سیاست نوآوری تقاضامحور با استفاده از رویکرد فراترکیب

سیاست‌های نوآوری تقاضامحور حوزه مطالعاتی نسبتا جدیدی در رشته سیاست علم و فناوری است که محققان کمتر به آن پرداخته و به تازگی در حال گسترش است. سیاست نوآوری تقاضامحور مجموعه‌ای از اقدامات عمومی برای افزایش تقاضای نوآوری، بهبود شرایط ادراک نوآوری یا بهبود بیان تقاضا به منظور ترغیب و انتشار نوآوری می‌باشد. این مقاله با بهره‌گیری از روش فراترکیب به دنبال ارائه دسته‌بندی جدیدی از ابزارهای سیاستی معرفی‌شده در مطالعات انجام شده در این حوزه می‌باشد. به‌این‌منظور بر اساس روش فراترکیب 252 مقاله شناسایی شده از پایگاه‌های رسمی مقالات معتبر مورد بررسی قرار گرفته و پس از طی مراحل لازم 105 مقاله مورد تحلیل نهایی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل مقالات و نتایج روش فراترکیب نشان داد که ابزارهای تحریک طرف تقاضای نوآوری را از منظر اینکه چه متقاضیانی را هدف قرار داده‌اند می‌توان در قالب سه زمینه اصلی دسته‌بندی نمود که عبارتند از سیاست‌های محرک تقاضای دستگاه‌های دولتی (B2G)، سیاست‌های محرک تقاضای مصرف‌کنندگان نهایی(B2C) و سیاست‌های محرک تقاضای کسب‌وکارهای بزرگ‌تر (B2B). براین‌اساس تحلیل انجام شده بیانگر این است که در دسته اول بیشترین میزان ابزارها معرفی و مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. همچنین در دسته سوم از ابزارهای مذکور محققان مطالعات کمتری داشته‌اند و ابزارهای صریح و عملیاتی ارائه نشده و خلاء پژوهشی در این دسته به چشم می‌آید که نیازمند پژوهش‌های بیشتر است.