درک پرستاران از رفتارهای مراقبتی در بخش‌های ویژه بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی لرستان

زمینه و هدف: مراقبت هسته اصلی پرستاری است، اما درک متفاوتی از آن وجود دارد. بررسی و اندازه‌گیری مداوم رفتارهای مراقبتی سبب یافتن اشکالات آن می‌شود. طرح‌ریزی مداخلات متفکرانه و رفع اشکالات باعث بهبود مراقبت خواهد شد. این مطالعه با هدف تعیین درک پرستاران بخش‌های ویژه از رفتارهای مراقبتی انجام گرفت.  مواد و روش‌ها: در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر که در سال 1391 انجام شد، 140 پرستار از بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی لرستان به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه دو قسمتی CBI‏ (‏Caring inventory behaviour‏) ‏شامل اطلاعات دموگرافیک و 28 گویه مربوط به مراقبت بود. اعتبار ترجمه به صورت صوری و اعتبار محتوایی پرسش‌نامه با نظر متخصصین فن تأمین و پس از حذف 4 گویه، فرم نهایی پرسش‌نامه با 24 گویه تهیه شد. به منظور بررسی پایایی، ضریب Cronbachs alpha برابر با 71/0 به دست آمد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آزمون‌های آمار توصیفی و تحلیلی (کروسکال والیس و من ویتنی) تحلیل شد. یافته‌ها: پرستاران بیشتر به جنبه جسمانی- تکنیکی (76/12 ± 71/95) در مقایسه با بعد روانی- اجتماعی (91/27 ± 41/75) مراقبت توجه داشتند و حداکثر نمره آنان به رفتار مراقبتی «به موقع انجام دادن اقدامات درمانی و دارو دادن» اختصاص داشت.  نتیجه‌گیری: از آن‌جا که پرستاران شرکت کننده به جنبه‌های معمول تکنیکی مراقبت بیشتر از جنبه‌های عاطفی- اجتماعی اهمیت دادند، با فراهم نمودن درک پرستاران از مراقبت می‌توان مراقبتی متناسب با نیازهای بیماران ارایه نمود. از این طریق نه تنها موجبات رضایت هرچه بیشتر بیماران از مراقبت‌های پرستاری فراهم می‌شود، بلکه به طور غیر مستقیم منجر به ایجاد نگرش مثبت بیماران و جامعه نسبت به حرفه پرستاری و خدمات آن می‌گردد. همچنین مسؤولان آموزش حرفه پرستاری با استفاده از این نتایج می‌توانند دانشجویان را در کار بالینی جهت برآورده نمودن نیازها و انتظارات بیماران سوق دهند.