درک دانشجویان از تدریس مؤثر در آموزش پرستاری: یک مطالعه کیفی

چکیده مقدمه: تعاریف متعدد تدریس نشانگر تلاش صاحب‌نظران تعلیم و تربیت برای شناخت آن است. دستیابی به تدریس ایده‌آل و مؤثر مستلزم پیوند بین اهداف، روش تدریس و یادگیری دانشجویان می‌باشد. تدریس مؤثر یکی از مؤلفه‌های بسیار مهم در یادگیری دانشجویان علوم پزشکی خصوصاً دانشجویان پرستاری می‌باشد. با توجه به اهمیت تدریس مؤثر در امر آموزش دانشجویان پرستاری، این مطالعه با هدف تبیین درک دانشجویان پرستاری از تدریس مؤثر در آموزش پرستاری انجام شد. روش: این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوا انجام شده است. در این مطالعه 11 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی فسا بر اساس نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و با استفاده از مصاحبه گروه متمرکز مورد مصاحبه قرار گرفتند. پس از جمع‌آوری اطلاعات، کلیه مصاحبه‌های ضبط شده بر روی کاغذ پیاده و مرور گردیدند و تم‌ها یا درون مایه‌ها استخراج گردیدند. سپس فهرستی از این تم‌ها تهیه گردید و شباهت‌ها در معنا و مفهوم آن‌ها مرور شدند. بر اساس محوریت، تم‌ها در یک زیر طبقه قرار گرفتند و سپس با مرور مجدد زیر طبقه‌ها، زیر واحدهای مربوط به هم در یک طبقه قرار گرفتند. یافته‌ها: با استفاده از تجزیه و تحلیل دست نوشته‌ها تعداد قابل توجهی درون مایه اولیه و هشت درون مایه اصلی که هر یک دارای چند درون مایه فرعی داشتند، استخراج شد. درون مایه‌های اصلی به دست آمده در مورد تدریس مؤثر شامل آمادگی، پویایی، ارزش‌گذاری، ویژگی‌های فردی استاد، سازماندهی، ارزشیابی، کاربردی و منابع بود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که ویژگی‌های فردی استاد و برقراری رابطه با دانشجویان از عوامل بسیار مهم در ایجاد انگیزه و علاقه برای یادگیری و مؤثر بودن تدریس است. با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می‌شود اساتید پرستاری به منظور اثربخشی تدریس و یادگیری بهتر دانشجویان موارد فوق را در برنامه‌ریزی تدریس خود لحاظ کنند. کلید واژه‌ها: