درمان شکستگی‌های چند قطعه‌ای انتهای استخوان ران (تیپ3) با استفاده از پلاک کندیلر لاکینگ

  زمینه و هدف: درمان شکستگی­های چند قطعه­ای بسیار دشوار و با عوارض زیاد همراه می باشد. شکستگیهای خرد شده انتهای تحتانی استخوان ران معمولاً در افراد مسن مبتلا به استئوپروز به دنبال تروماهای خفیف و در افراد جوان به دنبال تروماهای شدید ایجاد می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج درمان شکستگیهای چند قطعه­ای انتهای تحتانی استخوان ران با استفاده از پلاکهای کوندیلار لاکینگ می­باشد. با شناخت بهتر عوارض این روش درمانی جدید می­توان جهت یافتن روش های مؤثر تر برای درمان شکستکی­های دیستال فمور تیپ 3 در مطالعات بعدی گام های مؤثری برداشت.   روش کار: در یک مطالعه توصیفی آینده نگر 4 7 بیمار که دچار شکستگی چند قطعه ای داخل مفصلی انتهای تحتانی استخوان ران بودند و دو هفته از زمان شکستگی شان گذشته بود، وارد مطالعه شدند و با استفاده از پلاک کوندیلار لاکینگ درمان شدند. بیماران هفته اول و دوم، ماه اول، سوم و ششم معاینه شدند و از نظر وجود عفونت، دامنه حرکتی زانو، وضعیت جوش خوردن و بد جوش خوردن مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات بدست آمده داده با کمک روش های آماری توصیفی (فراوانی-درصد و میانگین ± انحراف معیار) و نرم افزار آماری SPSS .15 تجزیه تحلیل گردید و مقدار p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.   یافته ها: در این مطالعه 2/53% شکستگی­ها بسته و 4/6% باز تیپ I و 4/40% از نوع باز تیپ IIIA بوده اند. میزان جوش خوردگی جوش نخوردگی به ترتیب 9/80% و 3/21%، بروز عفونت 1/19% و دامنه حرکتی زانو 47/24 ± 74/105 درجه و با حداکثر تأخیر اکستانسیون 20 درجه گردیده است.   نتیجه گیری: در مطالعه حاضر مشخص شد که پلاک­های لاکینگ مخصوص دیستال فمور این امکان را فراهم می­کند که درمان شکستگی­های خرد شده دیستال فمور (تیپ C3 ) با عوارض کمتری از نظر عفونت، مال یونیون و نان یونیون توام باشد.