داوری پذیری در نظام حقوقی ایران با تأکید بر رویة قضایی

داوری به عنوان شیوه‌ای مسالمت‌آمیز برای حل‌وفصل اختلافات شناخته شده است که ریشه در توافق طرفین دارد و امروزه با توجه به مزایای بسیاری که رسیدگی داور نسبت به رسیدگی دادگاه‌های ملی دارد، روز به روز در حال گسترش است. با وجود این، موضوعاتی وجود دارد که از نظر سیستم‌های حقوقی قابل ارجاع به داوری نیستند یا قانونگذار شرایط خاصی برای ارجاع به داوری مقرر نموده است. بنابراین آزادی ارادة طرفین در رجوع به داوری با محدودیت‌هایی روبروست. در این نوشتار داوری‌پذیری موضوعاتی که از نظر نظام حقوقی ایران قابل ارجاع به داوری نبوده یا وضعیت داوری‌پذیری آن‌ها روشن نیست، با نگاهی به مصادیق مشابه در سایر نظام‌های حقوقی و تأکید بر رویة قضایی محاکم ایران، مورد بررسی قرار گرفته است.