خلاء معاهداتی: لزوم کنکاش در تعهدات بین المللی دولت ها در فرآیند سدسازی از دیدگاه بایسته های حقوق بین الملل

پیشینه سدسازی به عنوان یکی از بزرگترین سازه های دست بشر به دوران باستان باز می گردد. هر چند سدها در تامین آب شرب، آبیاری، انرژی برق آبی و توسعه اقتصادی و اجتماعی نقش مهمی را ایفا می کنند اما نباید از آثار زیست محیطی جبران ناپذیر آن ها بر اکوسیستم دولت های پیرامونی چشم پوشی کرد. امروزه فقدان مقررات قراردادی بین المللی درخصوص تعهدات بین المللی دولت ها در فرایند سدسازی منجر گردیده است که تعداد زیادی از دولت ها از جمله ترکیه با استناد به دکترین حاکمیت مطلق سرزمینی اقدام به احداث سدهای بیشماری در قلمرو سرزمینی خود بنمایند. این امر خود منجر به تقلیل منابع آبی، خشکسالی های متوالی، مهاجرت جمعیت، پدیداری سرچشمه های گرد وغبار در کشورهای مجاور و نهایتا ایجاد اختلافات در سطح بین المللی گردیده است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی وقایع حقوقی حوزه سدسازی نظیر قضیه گابچیکوو-ناگیماروس، قضیه سد گات، پروژه سد سازی گاپ، سد کجکی و سد دوستی پرداخته و از رهگذر وقایع مزبور، قواعد ناظر بر سدسازی دولت ها را تبیین می نماید.