حمایت از زیرساخت‌های انرژی در مخاصمات مسلحانۀ بین‌المللی

زیرساخت‌های انرژی از منظر اقتصادی و اجتماعی اهمیت بسزایی برای کشورها دارد. وقوع مخاصمات مسلحانۀ بین‌المللی، این زیرساخت‌ها را در معرض تخریب و یا اختلال قرار می‌دهد. با توسعۀ فناوری، این زیرساخت‌ها با تهدیدات نوین سایبری نیز روبه‌رو شده است. بنابراین، حمایت‌های حقوقی بین‌المللی و حقوق بشردوستانه از این تأسیسات ضرورت بیشتری پیدا می‌کند. این حمایت‌های حقوقی به موجب حقوق بین‌الملل بشر و حقوق بشردوستانه قابل اعمال است. مقررات کنوانسیون‌های ژنو و پروتکل الحاقی اول، نقش مهمی در این خصوص ایفا می‌کند. این مقاله با هدف درک ماهیت الزامات حقوقی بین‌المللی در این زمینه و دریافت کیفیت این قواعد و مقررات، با شیوۀ توصیفی و تحلیلی نگاشته شده است و به این نتیجه می‌رسد که حمایت‌های مقرر در این اسناد، به واسطۀ پدیداری شیوه‌های نوین جنگی و گسترش روزافزون تهدیدات علیه زیرساخت‌های انرژی، تا حدود زیادی ناکارآمد جلوه می‌نماید. نوآوری‌های دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی برای تدوین قواعد و مقررات حقوقی نیز کُند و عمدتاً با ماهیت حقوقی غیرالزام‌آور همراه بوده است.