حق سالمندان به شهر در کرمانشاه

چکیده هدف مقالۀ حاضر بررسی حق سالمندان به شهر است. رویکرد نظری مقاله مبتنی بر آرا هانری لوفور در باب «تولید فضا» و «حق به شهر» و روش آن مردم‌نگاری است. فنون گردآوری داده مشاهده، مصاحبه است. بر همین اساس، 20 مصاحبه از طریق نمونه‌گیری نظری انجام ‌شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهند: پیاده‌روها و خیابان به دلیل ساختار بلند جداول بتونی، ناهمسطح ‌بودن و مبلمان نامتناسب، به لحاظ استفاده، دسترسی و امکان حضور برای سالمندان مسئله‌ساز هستند؛ فضاهای سبز، قهوه‌خانه‌ها و کوچه‌ها و معابر از جمله سایت‌های فضایی محلات هستند که در تسهیل حرکت، سکنی‌گزینی و پاتوق‌گزینی سالمندان تعیین ‌کننده‌اند، اما به دلیل نقص‌های متفاوت امکان خاطره سازی، حمایت و استفاده از شهر را از سالمندان سلب می‌کنند؛ سازمان‌ها و ادارت مربوط به امور رفاهی و اجتماعی سالمندان از نظر مناسب‌سازی برای سالمندان وضعیتی نامطلوبی دارند و خدمات رفاهی به سلامت پزشکی و روان‌درمانی تقلیل یافته است. خانه برای سالمندان تبدیل به فضایی نگهدارنده در برابر مخاطرات بیرونی شده است؛ اما بیشتر شبیه به آسایشگاه است تا مکانی برای نقش‌آفرینی و تعامل گستردۀ سالمندان. درنهایت اینکه بسیاری از آسیب‌های روانی و وجودی چون اضطراب، افسردگی، تنهایی و انزوا نه فردی که ریشه در بی‌توجهی به‌حق سالمندان به شهر است.