حقوق نرم در پرتو تصمیمات نهادهای قضایی و شبه قضایی بین المللی

از زمان پدیدار شدنِ مفهوم حقوق نرم در عرصه ی حقوق بین الملل سال ها می-گذرد، امّا هنوز هیچ اجماعی در خصوص تعریفی واحد از آن حاصل نشده است. علل استفاده ی دولت ها از حقوق نرم نیز کماکان در هاله ای از ابهام قرار دارد. این مقاله در چارچوب نظریه ی آثار حقوقی، تفاسیر غیر الزام آوری که نهادهای قضایی و شبه قضایی بین المللی از قواعد الزام آور حقوق بین الملل ارائه می دهند را بررسی نموده است. منظور از مراجع قضایی و شبه قضایی، مهمترین نهادهایی است که به موجب حقوق بین الملل، صلاحیت سخن گفتن از قواعد بین المللی را دارا هستند. به لحاظ حقوقی، تصمیمات صادره توسّط نهادهای یادشده عموماً تنها نسبت به طرفین اختلاف و در همان دعوی الزام آور می باشند؛ با این وجود، تحت شرایطی آثار حقوقی ناشی از تصمیمات مزبور به سایر دولت ها بسط پیدا کرده و الزامات حقوقی برای آن ها به ارمغان می آورد. نکته این جاست که نقش اصلی را در فرآیند ذکرشده، حقوق نرم بر عهده دارد؛ نقشی که تا حد زیادی در حقوق بین الملل ناشناخته مانده است. مقاله ی حاضر به بررسی این نقش اختصاص یافته است.