حساسیت و ویژگی PSA سرم، نسبت PSA آزاد به PSA کل و یافته‌های سونوگرافی ترانس رکتال در تشخیص سرطان پروستات

سابقه و هدف: سرطان پروستات یکی از شایعترین سرطان‌ها در مردان بوده و روش‌های تشخیصی گوناگونی برای آن پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، مقایسهی یافته‌های این روش‌های تشخیصی مختلف از جمله بیوپسی با گاید سونوگرافی، نتایج پاتولوژی، سطح سرمی PSA کل و آزاد، و یافته‌های سونوگرافی ترانس رکتال در بیماران مشکوک به سرطان پروستات می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، کلیهی اطلاعات موجود در پرونده‌ی بیمارانی که به علت بالا بودن سطح سرمی PSA، تحت بررسی با روش اندوسونوی رکتال و بیوپسی قرار گرفته بودند، بررسی شده و سطح PSA، PSA آزاد، تشخیص پاتولوژی و نتایج سونوگرافی در نمونه‌های آنها جمع‌آوری و بین دو گروه سرطانی و بدون سرطان، مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های پاتولوژی، از 220 پرونده، 25% مبتلا به سرطان پروستات بودند. سن بیماران مبتلا به سرطان پروستات 6/81/69 سال بود. سطح PSA سـرمی در بیـماران مبتلا بـه سـرطان پـروستات، بـه طور معناداری بیشتر از سایر بیماران بود (ng/dl 5/195/17 در مقابل ng/dl 1/85/10) (003/0P=). در نقطه‌ی برش ng/dl 4، حساسیت PSA در تشخیص کانسر پروستات 92 درصد و اختصاصیت آن 2 درصد بود. با در نظر گرفتن نقطه‌ی برش 10 درصد برای نسبت PSA آزاد به PSA کل، حساسیت این نسبت در تشخیص سرطان پروستات، 17 درصد و اختصاصیت آن 82 درصد بود. همچنین حساسیت سونوگرافی با محوریت ضایعهی هیپواکو در تشخیص سرطان پروستات 34 درصد و اختصاصیت آن 93 درصد محاسبه شد. نتیجه‌گیری: اندازه‌گیری PSA کل و آزاد و همچنین محاسبه‌ی نسبت این دو، در کنار سونوگرافی ترانس رکتال، از روش‌های تشخیصی مطلوب برای کانسر پروستات می‌باشند.