جنبه‌های تمثیلی و نمادینِ «استحاله» در بوف کور هدایت

صادق هدایت یکی از برجسته‌ترین و خاص‌ترین نویسندگان معاصر کشور ماست که آثارش از زوایای گوناگون و در ابعادی متنوع، قابل تعمق و بررسی است. بوف کور برجسته‌ترین اثر او، بازتاب متقابل تاریخ و شرایط جاری اجتماعی و روانشناسی و فردیت هدایت بر یکدیگر است. بوف کور غم نامه‌ی تنهایی انسان در ازمنه‌ی متوالی تاریخی است و به دلیل فضای سنگین و نیامیختن با مبتذلات زندگی روزمره در اصطلاح ادبیات اروپائیان از جمله‌ی یکی از انواع ادبی است که آن را ادبیات سیاه خوانده‌اند. در این داستان نمادین و تمثیلی نمونه‌هایی از انواع استحاله را می‌توان یافت که معمولاً در سایر آثار هدایت و دیگر نویسندگان روزگار او کم سابقه است و همگی به ذهنیت و اندیشه‌ی خاص او بر می‌گردد. هدف از این تحقیق، معرفی، تشریح و تفسیر این دسته از جنبه‌های تمثیلی استحاله در بوف کور است.