جریان های نوگرا در شبه قاره هند وآراء آن ها پیرامون قرآن «جنبشی علمی یا نهضتی سیاسی»

شبه قاره هند سرزمینی است که با پشت سر گذاردن فرازها و فرودهای بسیار - بویژه پس از استعمار انگلیس- زمینه ساز پیدایش جنبش های گوناگون مذهبی و سیاسی بود. این نهضت ها (اسلامی) گرچه با اهداف نوگرایانه و به قصد اصلاح و مبارزه با تفکرات وارداتی استعمار پایه ریزی شد، اما به لحاظ نظری برداشتهای خاصی- به ویژه پیرامون قرآن- به همراه داشت، به طوری که در آغاز قرن بیستم برون داد آن تشکیل جماعتی بنیادگرا به نام «اهل قرآن» بود که فقط قرآن را منبع شریعت می دانست. مقاله حاضر به روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از منابع تاریخی، حدیثی و قرآنی ضمن اندیشه یابی و جریان شناسی این تفکر، بیان می دارد که: اندیشه قرآن بسندگی در اصل ادامه و جلوه افراطی تر تفکر نص گرا در جریان «اهل حدیث» می باشد. این جریان نوپدید دو مؤلفه بنیادین دارد- نادیده انگاشتن حجیت حدیث، و اکتفا کردن به قرآن- که هر کدام آسیب های بسیاری دارد که نوشته حاضر فقط به مؤلفه دوم و نقد آن       می پردازد.