جداسازی، شناسایی مولکولی و ارزیابی اثر ضدقارچی جدایه‌های لاکتیکی غالب خمیرترش‌های سبوس گندم و سبوس برنج

خمیرترش، اکوسیستم تخمیری مناسبی برای جداسازی باکتری‌های اسیدلاکتیک با اثرات ضدقارچی محسوب می‌شود. در این پژوهش، ابتدا جدایه‌های لاکتیکی غالب خمیرترش‌های سبوس برنج و سبوس گندم به روش مولکولی شناسایی شدند سپس فعالیت ضدقارچی این جدایه‌ها و پالیدۀ کشت حاصل از فازهای رشد لگاریتمی و سکون آنها به‌ترتیب براساس روش‌های کشت دولایه و لکه‌گذاری اسپور قارچ در برابر آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس نایجر مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نتایج توالی‌یابی محصولات PCR، لاکتوباسیلوس پاراپلانتاروم در خمیرترش سبوس گندم و پدیوکوکوس پنتازاسئوس در خمیرترش سبوس برنج به‌عنوان جدایۀ لاکتیکی غالب شناسایی شدند. نتایج حاصل از کشت دولایه نیز قابلیت بازدارندگی هر دو جدایۀ لاکتیکی از رشد شاخص‌های قارچی را در مقایسه با نمونۀ کنترل تأیید نمود. علاوه‌بر این، تأثیر بازدارندۀ هر دو جدایۀ لاکتیکی بر علیه آسپرژیلوس فلاووس به شکل معنی‌داری بیشتر از آسپرژیلوس نایجر بود (0/05>P). همچنین تأثیر بازدارندۀ پالیده‌های کشت فاز لگاریتمی و سکون هر جدایۀ لاکتیکی علیه آسپرژیلوس فلاووس، به شکل معنی­‌داری متفاوت بود اما اثر بازدارندگی پالیدۀ کشت حاصل از فاز سکون لاکتوباسیلوس پاراپلانتاروم و فاز لگاریتمی پدیوکوکوس پنتازاسئوس بر این قارچ، تفاوت معنی­‌داری نداشت (0/05<P). تأثیر بازدارندۀ پالیدۀ کشت حاصل از فازهای رشد لگاریتمی و سکون این دو جدایۀ لاکتیکی بر علیه آسپرژیلوس نایجر نیز با یکدیگر اختلاف معنی‌داری نداشتند (0/05<P).