جامعه‌شناسی زمانمندی زندگی روزمره در گروه‌های اجتماعی (مورد مطالعه: شهروندان شهر اصفهان)

پژوهش پیش‌رو دربارة زمان و زمانمندی در زندگی روزمره است که به تبیین تفاوت‌های موجود در زمانمندی گروه‌های طبقاتی و سنی می‌پردازد. برای تحلیل این تفاوت‌ها از روش‌شناسی دیالکتیکی گورویچ در تحلیل مقیاس‌های زمانی طبقات اجتماعی و نظریة شکاف نسلی کارل مانهایم استفاده شد. روش پژوهش، از نوع پیمایشی است که طی آن 586 نفر از شهروندان 20 تا 55 سالة اصفهانی بررسی شدند. برای انتخاب جامعة نمونه، از دو شیوة نمونه‌گیری خوشه‌ای (تفکیک طبقاتی مناطق و محله‌های شهر) و نمونه‌گیری سهمیه‌ای استفاده شد. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌ای صورت گرفت که نگارندگان تهیه کردند. گروه‌های طبقاتی و سنی در 19 بعد زمانی و سپس در 2 گونة عمدة زمانی (زمانمندی توسعه‌مدار و زمانمندی توسعه‌ستیز) مقایسه شدند. نتایج نشان می‌دهد میانگین زمانمندی توسعه‌مدار با ویژگی‌هایی چون حرکت پیوسته، سرعت متعادل، قطعیت در تعیین هدف‌ها و مسیر زندگی و جهت‌گیری معطوف‌به‌آینده، در طبقات بالا و متوسط، بیشتر از طبقات پایین و در نسل میانسال، بیشتر از جوانان است. قشرهای پایین جامعه و جوانان به‌دلیل تجربة ناامنی‌های اقتصادی، بیش از دیگر گروه‌ها در معرض گسستگی‌ها و بی‌نظمی‌های زمانی (زمانمندی توسعه‌ستیز)‌اند.