جامعه‌شناسی تاریخی و توهمات شناختی سنت والتزی روابط بین‌الملل

این مقاله در صدد ارائه پرداختی انتقادی و آن هم با تکیه بر رویکرد جامعه‌شناسی تاریخی از سنت والتزی روابط بین‌الملل است. مسئله اساسی که بدنبال پاسخ به آن هستیم این است که رویکرد جامعه‌شناسی تاریخی چه ضعف‌های روش شناسانه‌ای را از نظریه والتز در روابط بین املل بر ملا می‌کند و خود برای گریز از این ضعف چه راه حلی را ارائه می‌نماید. بر این اساس واز منظر جامعه‌شناسی تاریخی، سنت والتزی روابط بین‌الملل بواسطه طرح یک سامانه نظری انتزاعی برای درک پدیده‌های بین‌المللی دچار چهار نوع توهم شناختی است که عبارتند از: توهم شی شدن، توهم طبیعی دیدن,توهم تغییرناپذیری وتوهم همریختی. در این نگاه، این توهمات از نتایج بدیهی غیرتاریخی بودن و غیراجتماعی بودن سنت فکری والتز در روابط بین‌الملل محسوب می‌شوند. از این روی جامعه‌شناسی تاریخی با طرح اهمیت مؤلفه‌های زمانی(تاریخ)ونیروها و عوامل اجتماعی بدنبال گشودن راهی برای فهم دقیقتر روابط بین‌الملل است.