تکثیر درون شیشه ای درخت سرخدار (Taxus baccata) از طریق کشت سرشاخه

سرخدار از سوزنی برگان بومی و به جای مانده از دوران سوم زمین شناسی بوده که به صورت نواری از ارتفاع 900 تا 1800 متری از سطح دریا و از آستارا تا گلیداغی در جنگلهای شمال ایران پراکنده است. این جنگلها در روند تکاملی خود، مرحله کلیماکس را طی نموده و اکنون روبه زوال نهاده اند. پیدا کردن راه کاری برای حفظ و احیای مجدد آنها، هدف اصلی این مطالعه را تشکیل می دهد. به منظور تکثیر درخت سرخدار Taxus baccata از طریق کشت درون شیشه ای به روش کشت جوانه انتهایی، نمونه ها از پایه های برگزیده در رویشگاههای طبیعی گیاه، واقع در جنگلهای آستارا و اسالم و گرگان در فصل پاییز، برداشت شده و پس از تعیین مناسب ترین روش سترون سازی که استفاده از محلول کلرور مرکوریک 0.1 درصد به مدت 10 دقیقه بود، در محیطهای کشت (نیترات 1.2) MS، B5 و MCM مستقر شدند. در مرحله شاخه زایی، محیط (نیترات 1.2) MS با ترکیب هورمونی 0.5 میلی گرم در لیتر BA و 0.1 میلی گرم در لیتر IBA بیشترین درصد ضریب ازدیاد و رشد طولی را داشت. بهترین تیمار ریشه زایی از طریق قراردادن شاخه های سرخدار، در محلول 50 میلی گرم در لیتر IBA سترون به مدت 24 ساعت و بازگشت مجدد آنها در محیط کشت فاقد هورمون رشد و حاوی زغال فعال بدست آمد. گیاهچه های ریشه دار پس از طی مراحل مختلف سازگاری به خاک گلدان انتقال یافتند.