توقف پخش برنامه‌های ماهواره‌ای در حقوق بین‌الملل: ارزیابی تحریم رسانه‌ای ایران

توقف پخش برنامه‌های ماهواره‌ای یا تحریم رسانه‌ای به‌عنوان یکی از اشکال نوین تحریم‌های بین‌المللی است که هدف اصلی آن محروم نمودن مخاطبین از مشاهده نگرش‌های مختلف خبری، آموزشی و غیره است. این هدف مغایر با دکترین تحریم هوشمند است که در آن ضرورت دارد صرفاً دولت متخلف مورد هدف تحریم قرار گیرد. توقف پخش برنامه‌های ماهواره‌ای ایران در مقاطع زمانی مختلف با ادعای اقدام متقابل و اجرای تحریم‌های شورای امنیت و اتحادیه اروپا ناقض اصولی از حقوق بین‌الملل عمومی است. از جمله این اصول، اصل آزادی اطلاعات، اصل آزادی مشروط پخش برنامه‌های ماهواره‌ای، اصل ممنوعیت انحصار در پخش برنامه‌های ماهواره‌ای، اصل مصونیت اموال دولتی، اصول حقوق بین‌الملل ارتباطات، اصل اقدام متقابل، اصول منشور ملل متحد، اصول اتحادیه اروپا و اصل التزام به تعهدات قراردادی است. نقض این اصول می‌تواند مسؤولیت بین‌المللی دولت‌های تحریم‌کننده را به دنبال داشته باشد.