توسعه گردشگری مناطق روستایی با تأکید بر اولویت‌های سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها (مطالعه موردی: استان آذربایجان شرقی)

گردشگری روستایی، یکی از مفاهیم و اشکال توسعه پایدار روستایی است که در آن از منابع موجود در مناطق روستایی استفاده می‌شود. اما انزوای جغرافیایی و محرومیت در برخورداری‌ها باعث شده تا ظرفیت‌های فراوان این مناطق راکد مانده و کمکی به تقویت بنیان‌های اجتماعی و اقتصادی جوامع محلی نکند. در این راستا، هدف این پژوهش شناسایی و اولویت‌بندی ضرورت‌های سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های روستاهای گردشگر‌پذیر استان استان آذربایجان‌شرقی، نقش سرمایه‌گذاری در توسعه گردشگری مناطق روستایی و همچنین رتبه‌بندی این روستاها از نظر اولویت‌های سرمایه‌گذاری است. بنابراین پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با رویکرد توصیفی- تحلیلی است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش روستاهای دارای جاذبه‌‌ی گردشگری استان آذربایجان شرقی بوده است که از این تعداد 48 روستا به روش تصادفی ساده انتخاب شده است. نتایج حاصل از یافته‌های پژوهش با استفاده از تحلیل عاملی، 71 متغیر را در قالب هشت عامل بارگذاری نمود. همچنین بررسی‌ها نشان داد که سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها منجر به افزایش بازدید گردشگران از این‌ روستاها شده است. نتایج حاصل از پیاده‌سازی مدل ویکور در زمینه‌ی رتبه‌بندی متغیرها از نظر میزان ضرورت سرمایه‌گذاری نشان می‌دهد که بیشترین ضرورت سرمایه-گذاری در رابطه با متغیرهای رفاهی و خدماتی است. همچنین نتایج مدل در زمینه‌ی رتبه‌ روستاها نیز نشان داد که با وجود برخورداری نسبی روستاهای جنوبی استان ازنظر زیرساخت‌های گردشگری در مقایسه با روستاهای شمالی، به دلیل مراجعه بیشتر گردشگران به روستاهای جنوبی، بیشترین کمبود از نظر امکانات و زیرساخت‌ها نیز در روستاهای گردشگرپذیر جنوب استان مشاهده می‌شود. بنابراین جهت بهره‌مندی از مزایای گردشگری در جهت توسعه‌ی این مناطق، برنامه‌ریزان بایستی توجه خاصی به سرمایه‌گذاری‌های در زیرساخت‌هایی با کارکرد رفاهی و خدماتی و مطابق با نیاز گردشگران و به‌تناسب نیاز‌های محلی گردشگران اهمیت داده شود.