توزیع فضایی خشونت های خانگی در شهر کرمانشاه

رویکرد اجتماعی همواره نگاه غالب در مطالعة خشونت‌های خانگی بوده در حالی که این پدیده به‌عنوان آسیبی اجتماعی، نیازمند بررسی چندبعدی است. پژوهش حاضر، توزیع فضایی خشونت‌های خانگی شهر کرمانشاه را بررسی کرده است. در ابتدا با استفاده از تجربة زیسته، گونه‌های همسرگزینی در شهر کرمانشاه، تعریف شدند. در گام دوم، با استفاده از روش دلفی، گونه‌ها، برای جمع‌آوری آرا در زمینة منسوخ­شدن یا مرسوم­بودنشان، در اختیار کارشناسان قرار گرفت. با توجّه به اختلاف نظرهای موجود در زمینة منسوخ­شدن برخی گونه‌ها، از روش دیگری استفاده شد. در این مرحله، از نظریّة زمینه‌ای برای شناسایی دقیق گونه‌ها استفاده شد. در گام چهارم، با استفاده از روش پیمایش، خشونت در سه سطح روانی، کلامی و فیزیکی در بین گونه‌های مختلف همسرگزینی اندازه‌گیری شد. در این مرحله با استفاده از سه روش نمونه‌‌گیری پذیرش متوازن، خوشه‌ای و وارون، 90 نقطة شهر به­شکل غیر تصادفی انتخاب، مناطق غیر ‌مسکونی حذف و در 25 نقطة مسکونی شهر، پرسش­نامه‌ها تکمیل شد. قابلیت تبیین نمونه‌ها، با هدف جمع‌آوری تمام نمونه‌های موجود در هر نقطه، با تکمیل دست کم پانزده و حداکثر بیست پرسش­نامه در هر نقطه به‌دست‌آمده و روی هم 433 پرسش­نامه تکمیل شده است. نتایج نشان می­دهد بیشترین میزان خشونت در هر سه سطح در میان مناطق فقیرنشین و حاشیه­ای شهر متمرکز شده است. میزان بالای بیکاری و درآمد پایین، مهاجرت و گسترش حاشیه‌نشینی که به‌طور گسترده در مناطق فقیر شهری وجود دارد، بر وقوع خشونت تأثیر مستقیم داشته‌ است. بخش قابل توجّهی از رواج برخی گونه‌های همسرگزینی ناشی از فقر اقتصادی و فقر فرهنگی است که به‌طور مستقیم با محلاّت شهری ارتباط مستقیم دارد.