تنوع گونه ای کنه های میان استیگمای (Acari: Mesostigmata) خاک زی جنگل‌های ارسباران

تنوع گونه‌ای شامل بخش عمده‌‌ای از تنوع زیستی و یکی از مهم­ترین شاخص­های نشان‌دهنده تغییرات در اکوسیستم‌هاست. وجود کنه­های میان­استیگمای خاک­زی و تغذیه­ و تأثیر آنها در تعادل طبیعی موجودات زنده خاک دارای اهمیت زیادی است. این پژوهش با هدف ارزیابی تنوع گونه­ای کنه­های میان­استیگما در فصل تابستان سال 1392 با جمع­آوری نمونه­هایی از چهار منطقه در جنگل­های ارسباران انجام شد. شاخص‏های تنوع گونه­ای شانون، سیمسون و بریلوین و همچنین شاخص­های یکنواختی سیمسون، کامارگو و اسمیت- ویلسون با استفاده از نرم‌افزار Ecological Methodology 6.0 محاسبه شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین فراوانی نسبی مربوط گونه­های خانوادة Veigaiidae، Veigaia nemorensis (Koch, 1836) با 54/11 درصد و Veigaia planicola (Berlese, 1882) با 34/8 درصد و کمترین آن مربوط به گونة Sejus sp. از خانوادة Sejidae با 17/0 درصد است. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون (61/4)، سیمسون (97/0) و همچنین بیشترین مقدار شاخص یکنواختی سیمسون نیز با (65/0) در منطقه کلاله که دارای بیشترین تعداد گونه جمع­آوری شده است محاسبه شد. بالا بودن درصد فراوانی کنه­های خانوادة Veigaiidae را می­توان به قدرت شکارگری بالای آنها در خاک و غنی بودن فون جنگل نسبت داد.