تنوع و استقرار زادآوری طبیعی در تیپ‌های مختلف جنگلکاری‌های 50 ساله پارک جنگلی سرخه‌حصار تهران

در یک جنگلکاری پایدار علاوه بر انتخاب گونه‌های سازگار، توانایی اکوسیستم جدید در تجدید حیات و بازسازی خود نیز دارای اهمیت زیادی است. اکنون، 50 سال از آغاز جنگلکاری‌های مناطق خشک در اطراف شهرهای بزرگ ازجمله پارک جنگلی سرخه‌حصار در کناره شرقی شهر تهران می‌گذرد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت زادآوری در توده‌های مذکور و پاسخ به این سؤال است که کدام تیپ جنگل و ترکیب گونه‌ای باوجود اقلیم نیمه‌خشک، شرایط نگهداری فعلی و باوجود تردد گردشگران، قادر به زادآوری بوده است و آیا نونهال‌ها و نهال‌های رویش یافته قادر به ادامه حیات بوده­اند یا خیر؟ در این راستا آماربرداری در پنج تیپ جنگلکاری و با برداشت پنج قطعه‌نمونه با ابعاد 15×15 متر در هر تیپ انجام شد. برای مقایسه وضعیت زادآوری در تیپ‌های مختلف و بین گونه‌های مختلف، آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس مورداستفاده قرار گرفت. بنا بر نتایج به‌دست‌آمده، زادآوری در قطعات نمونه تیپ‌های تادار (داغداغان) و ارغوان به‌طور معنی‌داری بیشتر از تیپ‌های سرو نقره‌ای، زبان‌گنجشک و کاج تهران بوده است، اگرچه درختان مادری کاج و سرو بیشترین رشد قطری و ارتفاعی را داشته­اند. بیشترین تنوع گونه‌ای زادآوری در تیپ جنگلکاری ارغوان و کمترین آن در تیپ کاج مشاهده شد. گونه تادار و بعدازآن گونه ارغوان بیشترین سهم را در زادآوری‌های منطقه داشته‌اند. زادآوری گونه‌های بررسی شده به‌جز گونه بادام‌کوهی وابستگی زیادی به پرستار و تاج پوشش درختان مادری داشته‌اند. زادآوری ارغوان در مقایسه با تادار وابستگی بیشتری به منابع آبی داشته است.