تنوع فیتوشیمیایی جمعیت‌های گل محمدی (Rosa damascene Mill.) در شمال استان چهارمحال‌ و بختیاری

مقدمه و هدف: یکی از گونه­های ارزشمند­­­ ودارویی تیره ­ی گلسرخ(Rosaceae)، گل محمدی با نام علمی (RosadamasceneMill.) می­باشد. اسانس این گیاه خاصیت ضدباکتریایی، ضدمیکروبی و آنتی ­اکسیدانی دارد. به منظور بررسی خصوصیات فیتوشیمیایی این گونه در استان چهارمحال و بختیاری، تحقیق حاضر در رویشگاه­های مختلف شمال استان چهارمحال و بختیاری در بهار سال 1396 انجام شد.  روش تحقیق: این گیاه از پنج منطقه در استان، شامل شهرکرد، سامان، چمچنگ، چغاخور و منطقه بن در مرحله ­ی گلدهی کامل جمع آوری شد. از نمونه ­های گیاهی جمع­آوری شده در سه تکرار با روش تقطیر با آب، اسانس­گیری به عمل آمد. اسانس­­ها با استفاده از گازکروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی  GC/MS تجزیه­ی شیمیایی شدند. نتایج و بحث: با توجه به نتایج تجزیه فیتوشیمی اسانس، حدود 19 ترکیب شناسایی شد که تقریباً در حدود 100-80 درصد از کل اسانس را شامل می­شود. مهمترین ترکیبات عبارت از: سیکلوهگزان، منتون، منتول، سیترونلول، تیمول، متیل استات، ایزوبوتیل فتالات، هپتادکان، نانودکان، هنیکوزان، تریکوزان بودند. نتایج تجزیه داد ه­ها نشان داد که تفاوت معنی­داری بین ترکیبات گیاه گل محمدی در مناطق مورد مطالعه وجود دارد. بهترین اکوتیپ به لحاظ داشتن هنیکوزان و هپتادکان جمعیت­ های جمع ­آوری شده از منطقه چمچنگ، به لحاظ داشتن تیمول، جمعیت جمع­ آوری شده از منطقه شهرکرد و بهترین جمعیت از لحاظ سیترونلول منطقه چغاخور و بهترین اکوتیپ از لحاظ منتول منطقه بن، بهترین منطقه از لحاظ منتون و سیکلوهگزان منطقه سامان می­ باشد. توصیه کاربردی/ صنعتی: می­توان نتیجه گرفت علاوه بر عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی هم به عنوان عامل اصلی در میزان ترکیبات ثانویه گیاه نقش دارند و بر اساس ترکیبات دارویی مورد نیاز می توان اقدام به جمع آوری گل محمدی از مناطق مختلف نمود.