تنوع، غالبیت و غنای گونه‌ای خرچنگ‌های منزوی (سخت پوستان: فوق خانواده Paguroidea) در ناحیه بین جزر و مدی جزیره هرمز

      این مطالعه با هدف بررسی شاخص­های تنوع، غالبیت، غنای گونه­ای و تعیین ارتباط برخی از فاکتور­های محیطی بستر و آب دریا با فراوانی خرچنگ­های منزوی سواحل جزیره هرمز انجام شد. شش ایستگاه نمونه­برداری در ناحیه جزر و مدی انتخاب شد و نمونه­برداری با استفاده از پرتاب تصادفی کوادرات (9 کوادرات 5/0× 5/0) و در چهار فصل (از تابستان 1389 تا تابستان 1390) صورت گرفت. پارامتر­های محیطی شوری، درجه حرارت، اکسیژن محلول، pH، دانه­بندی رسوبات و شیب بستر اندازه­گیری شد و ارتباط آن­ها با فراوانی خرچنگ­های منزوی با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن (در سطح معنی داری 05/0) تحلیل گردید. جهت محاسبه شاخص­های تنوع زیستی (غنای گونه­ای مارگالف، غالبیت گونه­ای سیمپسون و تنوع گونه­ای شانون- وینر) از نرم افزار PAST استفاده گردید. بیشترین میزان شاخص­های اکولوژیک در ایستگاه چهار (بین اسکله و تأسیسات پمپاژ آب) و کمترین میزان در ایستگاه شش (معدن خاک سرخ) مشاهده شد که نشان می­دهد ایستگاه شش محیطی نامناسب برای زیستن خرچنگ­های منزوی است. شاخص­های تنوع گونه­­ای شانون- وینر و غنای گونه­ای مارگالف با شیب بستر همبستگی منفی نشان دادند و شاخص غالبیت سیمپسون با در صد وجود ماسه-شن در بستر همبستگی مثبت نشان داد.