تلفیق دو روش متفاوت تداخل سنجی راداری بر پایه پراکنش‌کننده‌های دایمی به منظور پایش فرونشست

نبود همبستگی مکانی و زمانی در تصاویر راداری در دسترس، استفاده از روش تداخل‌سنجی راداری سنتی را برای پایش جابه‌جایی سطح زمین محدود می‌کند. روش‌های تداخل‌سنجی راداری برپایه پراکنش‌کننده‌های‌دایمی  ارائه شده برای کاهش محدودیت‌های روش سنتی، به دلیل استفاده از تحلیل دامنه و مدل جا به‌جایی از پیش تعیین‌شده برای انتخاب پیکسل‌‍‌های پراکنش‌کننده دایمی، نمی‌تواند جابه‌جایی را در مناطق برون‌شهری پایش کند. همچنین روش نوین تداخل‌سنجی راداری بر پایه پراکنش‌کننده‌های دایمی (StaMPS)، که از تحلیل دامنه و فاز بدون نیاز به دانش رفتار جابه‌جایی در مناطق غیر شهری برای انتخاب پیکسل‌های پراکنش‌کننده‌دایمی استفاده می‌کند، به علت نرخ بالای جابه‌جایی در برخی مناطق و نقض شرط مورد نیاز مرحله بازیابی فاز (شرط نایکوییست) دچار خطاهای بزرگ بازیابی فاز شده و نرخ جابه‌جایی بسیار کمتر از واقعیت برآورد می‌کند. بنابراین در این پژوهش روشی برای پایش جابه‌جایی در مناطق غیر شهری با نرخ جابه‌جایی بالا و رفتار به نسبت خطی و با استفاده از تصاویر راداری با توزیع زمانی نامناسب ارائه شد. این روش، گامی مؤثر در روش‌های پردازشی پراکنش‌کننده‌های دایمی است که از مزایای روش‌های متفاوت تداخل‌سنجی راداری بر پایه پراکنش‌کننده‌های دائمی در انتخاب پیکسل‌های پراکنش‌کننده‌دایمی و بازیابی فاز استفاده می‌کند. پیکسل‌های پراکنش‌کننده‌ دایمی بر پایه اطلاعات دامنه و استحکام فاز مطابق با الگوریتم StaMPS شناسایی می‌شوند که اثر اتمسفر و خطای مداری و جابه‌جایی با رفتار غیر خطی با به‌کارگیری فیلتر در فضای زمان از هم جدا و از روی فاز آنها کم می‌شود. مرحله بازیابی فاز و برآورد سرعت جابه‌جایی خطی با استفاده از روش LAMBDA و بدون در نظر گرفتن شرط نایکوییست انجام می‌شود که این روش در برآورد مجهولات روشی بهینه و دارای سرعت بالای پردازشی است. روش پیشنهادی روی تصاویر ENVISAT ASAR در جنوب باختری دشت تهران برای پایش فرونشست  و داده‌های شبیه‌سازی‌شده  اجرا و نتایج دشت تهران  با داده‌های ترازیابی دقیق اعتبار‌سنجی شد. نتایج به‌دست آمده موفقیت الگوریتم پیشنهادی در برآورد نرخ جابه‌جایی با درستی بالا را  به اثبات رساند.