تلفیق افسانه و اسطوره در داستان‌های کوتاه ژان- ماری گوستاو لوکلزیو

داستان کوتاه، همواره به عنوان یکی از ژانرهای اصلی بسیاری از روایات ادبی مطرح بوده و مطالعات فراوانی که در زمینه ویژگی‌ها و عناصر سازندة آن صورت گرفته، مؤید همین مهم است. در واقع همین ویژگی‌هایند که روایت را در داستان‌های کوتاه از سایر انواع ادبی متمایز می‌سازند. اما گاهی ادبیات معاصر فرانسه این مرزها را در هم آمیخته و تشخیص ژانرهای ادبی را بسیار دشوار می‌سازد. اغلب داستان‌های ژان ماری گوستاو لوکلزیو در زمرة آثار نویسندگانی است که خود را متعلق به هیچ سرزمین و یا فرهنگی نمی‌دانند. او از ادبیات جهانی برای نوشتن داستان‌های کوتاه خود بهره می‌برد و با تلفیق افسانه و اسطوره در داستان کوتاه، شکل نوینی از داستان نویسی را ابداع می‌کند. مقالة حاضر به طرح این مهم می‌پردازد که ابعاد این شکل نوین داستان نویسی کدامند و از چه عناصری تشکیل شده است. از این رو، در پاسخ به این پرسش‌ها، به بررسی گسترة ادبیات جهانی در روایت موندو و داستان‌های دیگر ژان ماری گوستاو لوکلزیو با رویکردی تطبیقی پرداخته‌ایم.