تفسیر عرفانی از دیدگاه امام خمینی

در این مقاله در مورد تفسیر عرفانی از دیدگاه امام خمینی، در سه ساحت، بحث شده است: ساحت اول، ماهیت، ساحت دوم، مبانی، و ساحت سوم، شیوه.  تفسیر عرفانی، شاخه ای از تفسیر است که عهده‌دار بیان باطن آیات قرآن و معانی رمزی و اشاری آنها و مبتنی بر ذوق عرفانی و سیر و سلوک است و از طریق کشف و شهود به دست می آید. در تفسیر عرفانی، با قبول دلالت ظاهر آیات، وجهه همت مفسر، راهیابی  به باطن آیات، اشارات و لطایف آنهاست؛ زیرا قرآن دارای چهار لایه است: «عبارت»، که به عوام، اختصاص دارد، «اشارت»، که در حیطه ادراک خواص قرار دارد، «لطایف»، که در حوزه فهم اولیاست، و «حقایق»، که برای انبیا قابل دستیابی است. در ادامه  اشاره ای به  پیشینه  تفسیر عرفانی شده است.  در بحث  از مبانی، محورهای  متعددی  مطرح شده است، که به اختصار عباتند از: مبنای هستی شناختی ؛ مبنای معرفت کشفی؛ .مبنای زبان شناختی ؛. مبنای برخورداری قرآن از مراتب نزول؛  مبنای برخورداری قرآن از مراتب معنایی متعدد؛ مبنای مراتب فهم قرآن؛ مبنای طهارت باطن. امام ، ضمن ارج نهادن به ظاهر آیات، به تفسیرعرفانی پرداخته و رسالت مفسران را کشف مقاصد عرفانی قرآن دانسته است.