تفسیرگرایی پلی برای توسعه ی مطالعات میان فرهنگی

آیا راه فعالیت و رشد علوم بین رشته ای از جمله مطالعات فرهنگی و جامعه شناسی فرهنگی، یک راه هموار و بدون بحران است یا این گونه رشته ها در امتداد سیر تکوینی خود با گسل هایی  مواجه اند که باید بتوان ضمن بازشناسی مسائل آن در اندیشه ی چاره بود . هدف آن است که به بینش و منطقی دست یافت که خلاء هایی که در کار علم پیش می آید را پر نموده و بتوان راه بی پایان رشد علوم فرهنگی و تطبیقی مرتبط با آن را جهت پاسخ به انسانی ادامه داد . از این رو یافتن و بیان پایه های استحکام علم برای پژوهشگران علوم فرهنگی و اجتماعی مهم و با ارزش است و می تواند بعضی شبه ها و تردیدهای نابجا را پاسخ داده و کیفیت عالی را ارزانی محققان این حوزه از علم کند. روش این مقاله بر اساس الگوی جامعه شناسی تاملی و کیفی، و تطبیقی بنیادی بوده و ضمن بهره وری از متون و تالیف نظرها به تدوین یافته ها پرداخته شده است. در پایان نتیجه آن است که تفسیرگرایی با اقتباس از اهتمام نظری بزرگان این رشته(ماکس وبر، کانت ، مولانا ، فروند و...) ، اگر به درستی بازشناسی و به کار گرفته شود صرفنظر از هر گونه تاویل های سلیقه ای – ذهنی ، پل توانا و کارآمدی برای گذر از برخی گسست ها و مباحث متفرقه و گاه قطعه قطعه شده در حیطه ی علوم فرهنگی و تطبیقی  است ؛ اگر چه در راه رونق فرهنگ شناسی تفسیرگرا از نظریه پردازی های نوآور نیز باید بهره برداری کرد.