تغییر انحنای قرنیه پیوندی به دنبال برش شل‌کننده برای اصلاح آستیگماتیسم پس از پیوند نافذ قرنیه

هدف: ارزیابی تغییر انحنای قرنیه پیوند شده بعد از جراحی رفرکتیو پیوند (Graft refractive surgery; GRS) و بررسی عوامل موثر بر این تغییر و یافتن یک ضریب به منظور پیش‌بینی مقدار تغییر در انحنای بعد از عمل. روش پژوهش: در این مطالعه گذشته نگر، 78 چشم از 76 بیمار که به علت قوز قرنیه مورد عمل پیوند نافذ قرنیه قرار گرفته بودند، به دلیل آستیگماتیسم بالای بعد از پیوند، مورد عمل جراحی که شامل برش شل کننده با یا بدون بخیه در ربع مقابل بود قرار گرفتند. هر گونه تغییر انحنای پیوند با استفاده از دو ثابت، به نام‌های Coupling Ratio (CR) و Coupling Constant (CC) محاسبه شد. روش تحلیل رگرسیون چند متغیره برای یافتن اثرات احتمالی سن، شکل پیوند، تعداد برش، استفاده از بخیه فشاری، میزان اصلاح به دست آمده در آستیگماتیسم برداری و طول کلی برش بر روی CC به کار رفت. یافته‌ها: سن متوسط بیماران 3/10±1/30 سال و میانگین مدت زمان پی‌گیری بعد از عمل، 0/29±1/40 ماه بود. افزایش قابل توجه در کراتومتری متوسط به میزان 07/1±86/0 دیوپتر بعد از عمل وجود داشت (001/0P<). مقادیر CR و CC متوسط به ترتیب 09/1±62/0 و 70/0±34/0- بودند. ارتباط معنی‌داری میان معادل کروی کراتومتری قبل از عمل و CR کراتومتریک و بین اصلاح به دست آمده در آستیگماتیسم کراتومتریک برداری و CC کراتومتریک پیدا شد. به علاوه سن همبستگی منفی با CC و CR کراتومتریک داشت. نتیجه‌گیری: افزایش قابل توجهی در افزایش انحنای پیوند بعد از جراحی رفرکتیو پیوند رخ داد که به طور متوسط 86/0 دیوپتر بود. برای هر دیوپتر کاهش در آستیگماتیسم کراتومتریک، به طور متوسط 34/0 دیوپتر افزایش در انحنای پیوند بعد از عمل پیش‌بینی شد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 17، شماره 3: 248-240