تغییرات مورفوفیزیولوژیکی، میزان اسانس و متیل‎کاویکول ترخون (L. Artemisia dracunculus) به تلقیح قارچ مایکوریزا (Glomus intraradices) و تنش شوری

مقدمه: گیاه دارویی ترخون (Artemisia dracunculus) از خانواده Compositae می‎باشد که اهمیت بالایی در صنایع دارویی، غذایی و طب سنتی دارد. قارچ مایکوریزا گلوموس‎اینترارادیسس (Glomus intraradices) به ‎عنوان یک کود بیولوژیک مهم و همزیست با گیاهان می‎تواند موجب تحمل گیاهان به تنش‎های محیطی شود. هدف: ارزیابی اثر متقابل تلقیح قارچ مایکوریزا و تنش شوری بر روی خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی و میزان اسانس ترخون بود. روش بررسی: این تحقیق در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی به ‎صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی اجرا شد. فاکتور اول در دو سطح شامل تیمار تلقیح و عدم‎ تلقیح قارچ مایکوریزا و نیز فاکتور دوم، تیمار تنش شوری در پنج سطح (شامل شاهد، 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر) که در مجموع با 10 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. نتایج: بررسی نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل تیمار تلقیح قارچ مایکوریزا و تیمار تنش شوری بر روی صفات مورفوفیزیولویکی شامل قطر ریشه، تعداد ساقه فرعی بوته، وزن خشک ریشه، ساقه، برگ و اندام هوایی در سطح آماری 1 درصد و تعداد برگ بوته و عرض برگ در سطح آماری 5 درصد معنی‎دار، اما بر روی خصوصیات قطر ساقه و طول ریشه معنی‎دار نبود. همچنین بیشترین میزان اسانس در تیمار عدم تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری به مقدار 15/1 درصد و بالاترین میزانMethyl chavicol در تیمار تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری حاصل شد. نتیجه‎گیری: به طور کلی نتایج حاصل از اثرات متقابل تیمار تلقیح قارچ مایکوریزا و تنش شوری نشان داد که تیمار تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری و نیز تیمار عدم تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری به ترتیب بیشترین وزن خشک اندام هوایی و میزان اسانس را داشته‎اند.