تغییرات بیانی ژن ها در فرآیند ترمیم زخم و نقش فناوری نانو در ترمیم آسیب های پوستی

اختلالات و ناهنجاری­های پوستی ناشی از عوامل ژنتیکی و ارثی، بیماری­ها، تصادفات، سوختگی­ها و سایر حوادث بازتاب­های روانی و اجتماعی ناخوشایندی را در زندگی افراد مبتلا ایجاد می­کند که صرف­نظر از هزینه­های درمانی و بهداشتی ممکن است به ناهنجاری­های رفتاری دیگری از­جمله گوشه­گیری و افسردگی در افراد مبتلا منتهی گردد. امروزه، مطالعات زیادی در سرتاسر جهان برای درک بهتر فرآیند ترمیم آسیب­های پوستی و زخم­ها به­منظور کمک به اینگونه افراد صورت می­گیرد. تا به امروز پیشرفت­های قابل توجهی در درمان اختلالات پوستی حاصل شده است. شناخت فرآیند ترمیم زخم و ژن­ها و مولکول­های درگیر در این مسیر چه در محیط In vivo و چه در محیط In vitro می­تواند به طراحی روش­های درمانی مؤثر و کارآمد کمک نماید. ژن­ها و فاکتورهای متعددی بدین منظور شناسایی شده­اند و مشخص شده است که نقص یا بیان نامناسب در هر­یک از آن­ها می­تواند منجر به اختلال در فرآیند ترمیم زخم گردد. یکی از فناوری­های نوین که کمک شایان توجهی به فرآیند ترمیم زخم می­کند، فناوری نانو­ذرات می­باشد. مطالعات نشان داده است که این ذرات بر­روی بیان ژن­های درگیر در فرآیند ترمیم زخم نیز مؤثر می­باشند. در این مقالۀ مروری سعی شده­است که ژن­های مؤثر در فرآیند ترمیم زخم بیان شوند و نقش فناوری نانو در این زمینه توصیف گردد.