تعیین مناسب ترین حد بهره برداری مجاز گونه Salsola laricina (مطالعه موردی: مراتع خشکه رود ساوه)

یکی از عوامل مهم در تعیین ظرفیت چرایی مشخص کردن حد بهره‌برداری مجاز گونه‌ها می‌باشد، بعلت عدم اطلاعات کافی در این زمینه، این پژوهش به‌منظور تعیین حد بهره‌برداری مجاز گونه دایمی و خوشخوراک Salsola laricina در سایت خشکه‌رود ساوه انجام گردید. در این بررسی سه شدت برداشت 25 ، 50 و 75 درصد با حالت بدون برداشت (شاهد) به‌عنوان تیمارهای آزمایش بمدت 3 سال مورد مقایسه قرارگرفتند. نتایج تولید علوفه گونه S. laricina نشان داد که اثر سال و اثر متقابل سال و شدت‌های مختلف برداشت از لحاظ آماری در سطح یک درصد معنی‌دار می‌باشد. در سال اول بررسی بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری وجود نداشته است ولی با ادامه برداشت‌ها در سال‌های بعدی اثرات تیمارها بر پایه‌ها به وضوح دیده شدند، به‌طوری‌که در سال آخر برداشت که بیشترین تأثیر تیمارها بر روی پایه‌ها بوده است، مشخص گردید که بین تیمار شاهد و 25 درصد برداشت اختلاف معنی‌داری وجود نداشته و بیشترین میزان تولید را داشته‌اند و بین دو تیمار دیگر نیز اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. از طرف دیگر مشاهدات نشان داد، قدرت و شادابی در پایه‌های شاهد نسبت به تیمارهای 25 و 50 درصد کمتر بوده است که می‌توان نتیجه گرفت تحریک چرایی می‌تواند بر شادابی و طراوت این گونه بیفزاید. بر اساس تجزیه AMMI، مؤلفه اصلی اثر متقابل اول(IPC1) در سطح 1 درصد معنی دار شد، بطوریکه این مؤلفه 2/98 درصد از مجموع مربعات اثر متقابل را بیان نمود. بای پلات اولین مولفه اصلی اثر متقابل و میانگین تولید نشان داد که تیمار 75 درصد دارای کمترین میزان تولید و پایداری و تیمار 25 درصد از میانگین تولید و پایداری خوبی برخوردار است. با توجه به نتایج حاصل می‌توان بیان کرد که شدت برداشت 25 درصد ضامن بقای گونه  S. laricinaدر این منطقه خواهد بود و بر قدرت و شادابی گیاه نیز تأثیر منفی نخواهد داشت.