تعیین عمق و ابعاد بهینه المان‌های زبری بر روی تکیه‌گاه پل برای کاهش میزان آبشستگی

در سال­های اخیر دلیل تخریب بسیاری از پل­ها آبشستگی تکیه­گاه اعلام شده است. تحقیقات بسیاری به کم کردن آبشستگی تکیه­گاه به کمک سازه­هایی که اثر تخریبی جریان را بهبود می­بخشند پرداخته­اند. در این مطالعه به بررسی آبشستگی آب زلال در دو تکیه­گاه عمودی با عرض­های مختلف پرداخته شده است. دیواره­ی بالادست تکیه­گاه با المان­هایی برای کاهش گردابه­های نعل اسبی محافظت شده است. اندازه­های مختلف المان­ها با ضخامت و پیش­آمدگی برابر با L025/0، L05/0، L1/0، L2/0، L3/0 (L برابر با طول تکیه­گاه) و در ارتفاع­های مختلف کارگذاری بر دو تکیه­گاه با طول برابر و عرض یکی دو برابر دیگری مورد بررسی قرار گرفته­اند. ارتفاع بهینه اعمال زبری، برابر با L6/0 زیر سطح رسوب به دست آمد. با بزرگتر شدن ابعاد المان­ها تا ضخامت و پیش­آمدگی L2/0، آبشستگی اطراف تکیه­گاه کم می­شود و پس از آن با بزرگتر شدن المان­ها آبشستگی افزایش پیدا می­کند. کارگذاری المان­های با ضخامت و پیش آمدگی L2/0 در عمق L6/0 زیر رسوب بر تکیه­گاه با عرض کمتر، کاهش آبشستگی به میزان 4/30 درصد و بر تکیه­گاه با عرض بیشتر کاهش آبشستگی به میزان 8/32 درصد را نتیجه داد.