تعیین شایع‌ترین محل آسیب‌های اسکلتی-عضلانی و بررسی ارتباط بین سابقه ورزشی با بروز آسیب طی دوره آموزشی شش‌ماهه تمرینات نظامی

مقدمه: ضایعات اسکلتی-عضلانی ایجادشده در حین تمرینات ازجمله مشکلات اساسی در نظامیان می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین شایع‌ترین محل آسیب‌های اسکلتی-عضلانی و بررسی ارتباط بین سابقه ورزشی با بروز آسیب‌های اسکلتی-عضلانی در دانشجویان پسر بدو خدمت ناجا طی دوره آموزشی شش‌ماهه تمرینات نظامی بود. مواد و روش‌ها: طی یک مطالعه کهورت آینده‌نگرانه، اطلاعات مربوط به بروز ضایعات اسکلتی-عضلانی 150 دانشجو پلیس مرد ناجا طی دوره شش‌ماهه آموزش نظامی آن‌ها جمع‌آوری گردید. مشخصات دموگرافیک و سابقه ورزشی گذشته افراد موردبررسی قرار گرفت. با استفاده از پرسشنامه نوردیک بروز هرگونه ضایعه اسکلتی-عضلانی طی دوره شش‌ماهه آموزش نظامی آن‌ها جمع‌آوری شد. بروز شایع‌ترین ضایعات اسکلتی-عضلانی به‌صورت درصدی از جامعه کل موردبررسی محاسبه شد. از آزمون کای اسکور و فیشر برای تعیین ارتباط بین سابقه ورزشی گذشته افراد با بروز ضایعات اسکلتی-عضلانی استفاده شد. یافته‌ها: در 150 مرد موردبررسی ناجا شایع‌ترین محل‌های آسیب‌دیده به ترتیب عبارت بودند از: زانو (45/4 %)، کمر (30/7 %) و مچ پا (17 %). همچنین 57/5 درصد افراد باسابقه فعالیت ورزشی و 62/6 افراد بدون سابقه فعالیت ورزشی بعد از انجام تمرینات نظامی دچار آسیب‌های اسکلتی-عضلانی شدند. نتیجه‌گیری: اندام‌های تحتانی و کمر ازجمله شایع‌ترین محل‌های درگیر طی دوره شش‌ماهه آموزش نظامی بودند. همچنین داشتن سابقه ورزشی گذشته و احتمالاً سطح آمادگی جسمانی بالاتر این افراد می‌تواند نقش حفاظتی در بروز ضایعات اسکلتی-عضلانی داشته باشد.