تعیین سطح پایداری سامانه آب کلان‌شهر تهران

تهران از گذشته با معضل کم آبی روبرو بوده است و برای تأمین آب موردنیاز خود از دست اندازی به حوضه‌های مجاور کوتاهی نکرده است. با توجه به روند رو به رشد تقاضای آب و محدودیت منابع، در آینده‌ای نه چندان دور وقوع بحران آب در تهران بسیار محتمل است. با هدف جلوگیری از این بحران، ابتدا لازم است تا تحلیلی دقیق و کاربردی از وضعیت سامانة آب شهر تهران به عمل آید. در این تحقیق تلاش شده است تا از منظر "توسعة پایدار شهری" به عنوان دیدگاهی به نسبت جدید در توسعة شهری، مؤلفه‌های سامانه آب شهری مورد بررسی قرار گرفته و میزان پایداری سامانة آب کلان شهر تهران تعیین شود. به منظور تعیین سطح پایداری سامانة آب تهران، می‌باید با استفاده از یک سری معیارها و شاخص‌های کمی و کیفی متناظر، به صورت سیستماتیک پایداری سامانه را در حالت کلی و به تفکیک حوزه‌های مختلف سنجید. در این تحقیق پس از ارائة یک تعریف بنیادین از سامانة پایدار آب شهری، بر مبنای شاخص شناسی در توسعة پایدار و معیارهای پیشنهادی صاحب نظران، معیارهای سنجش پایداری استخراج شد. سپس با استفاده از تلفیق روش تحلیل سلسله مراتبی و طیف لیکرت نظرات خبرگان از طریق ماتریس‌ها و پرسشنامه جمع آوری شد و مورد محاسبه و تحلیل قرار گرفت. در این راستا، چه در جهت افزایش سازگاری ماتریس‌ها و چه در جهت کنترل مطلوبیت نظرات خبرگان در تکمیل ماتریس‌ها و پاسخگویی به سوالات پرسشنامه از یک سری شاخص بهره‌جویی شد. در نهایت با محاسبات انجام شده مشخص شد وزن مطلق سلسله مراتبی پایداری سامانة آب شهر تهران 592/0 از یک است. بر این اساس می‌توان گفت سامانة آب تهران در حالت نیمه پایدار قرار دارد.